Bana bir yol, bin ferahlık ver.
Bitmeyen zamanda tükeniyorum. Aldığım nefes
anlamsızlaştıkça, gözlerimi kapatıyorum. Sormuyorum artık sorular. Bulduğum
cevaplarda da bulamadıklarımda da ben hep boğuluyorum.
Gitmek, gitmek…
İçimde kaybolmanın verdiği korku ve telaşla;
bitmeyen bir gitme dürtüsü. Gidemediğim her saniyede bir gün yaşlanıyorum.
Bu kağıda çok başka şeyler yazmam gereken
saatte, ben gözlerimle değil kalemimle ağlıyorum.
